Kumari, de levende godin

De Kumari is een ‘levende godin’ die gezien wordt als de reïncarnatie van de godin Durga. Ze wordt gekozen op basis van horoscopen uit 3 tot 5 jarige meisjes uit de Shakya-kaste van de Nepalese Newar-bevolkingsgroep.

Het meisje dient ook een aantal fysieke eigenschappen te hebben zoals de vorm van een banyan-boom en wimpers als een koe. Verschillende stadjes in de vallei van Kathmandu hebben hun eigen Kumari, maar die van Kathmandu is ongetwijfeld de bekendste en de belangrijkste.

KUMARI: EEN LEVEN VAN BEPERKINGEN EN MACHT

Het bestaan van een Kumari is vol beperkingen: zij staat op een strict dieet en mag bijvoorbeeld geen kippeneieren eten (enkel ganzeneieren), ze mag niet wenen, lachen of praten in het publiek, dient steeds in het rood gekleed te gaan, en haar voeten mogen nooit de grond raken (tenzij in haar residentie).

Haar leven bestaat uit het dagelijks geven van zegeningen aan de gelovigen, in ruil waarvoor ze offers krijgt onder de vorm van geld, eten of zelfs speelgoed. Niemand mag haar bevelen of corrigeren wat het moeilijk maakt om haar een degelijke schoolopleiding te geven. De Kumari was zo belangrijk dat zij tijdens de periode dat Nepal nog een monarchie was, jaarlijks een zegening gaf aan de koning. Wanneer ze deze zegening weigerde te geven, betekende dit dat het einde van de regeerperiode van de koning zo goed als nabij was.

HET DASHAIN FESTIVAL

Tijdens het Dashain-festival, het belangrijkste Hindoe-feest van het jaar, worden ter ere van de godin Kali in Kathmandu telkens 108 geiten en buffels geslacht. De Kumari dient dan haar moed te tonen door tussen de gedode dieren door te lopen. De andere dagen van dit grootste festival zijn de enige waarop ze haar residentie mag verlaten: zij wordt dan op een gouden troon door Kathmandu rondgedragen. De Nepalezen geloven dat wie een glimp van haar kan opvangen een gelukkig leven tegemoet gaat.

Het spreekt vanzelf dat dit tot chaotische taferelen in de straten van Kathmandu leidt.

KUMARI AF

In de praktijk blijven de kleine meisjes godin tot ze menstrueren, hoewel ze theoretisch gezien Kumari ‘af’ zijn van zodra ze ook maar een druppel bloed verliezen door bijvoorbeeld een snijwonde. Nadien hebben veel meisjes het moeilijk om zich terug thuis te voelen in het gewone leven. Ze moeten wennen aan heel gewone dingen als schoenen en het verkeer, zijn gewoon om gediend te worden en zijn niet gewend aan sociale contacten.  Ook op het vlak van onderwijs hebben zij vaak nog heel wat achterstand. Vroeger geloofde men zelfs dat huwen met een voormalige met een van deze meisjes zo goed als zeker de dood van de echtgenoot betekende.